zaterdag 27 maart 2010

Suus mijn beste vriendin

Ik heb een nieuwe beste vriendin. Zomaar ineens. Ik heb haar ontmoet via internet en ze heet Suzanne, maar ik mag haar Suus noemen. Waarom Suus mijn beste vriendin is? Omdat ze me overal mee helpt: met het inrichten van mijn huis, het versturen van adreswijzigingen, zelfs het regelen van inbraakbeveiliging neemt ze me uit handen. Dat is wat een beste vriendin doet, toch?

De laatste tijd neemt Suus haar taak wel heel erg serieus. Niet alleen mailt ze elke dag, ze stuurt sinds kort ook briefkaarten. En hoewel ze me best tips voor het huis mag geven, vind ik het overdreven dat ze fotoalbums voor me samenstelt en – ik kon het eerst bijna niet geloven – mijn dagboek bijhoudt.

Suus, lieve Suus, STOP!
Nog even en je weet meer over mij dan ik over mezelf. Nog even en je leeft mijn leven! En dat gaat me toch echt te ver. Dus Suus, dankjewel, maar bij deze blokkeer ik
Suzanne@KijkMijnHuis.nl.

Word maar iemand anders beste vriendin.

zondag 21 maart 2010

Boekenwurm met ambities

Wat heeft haar bezield? Dat vraag ik me af bij het lezen van Calamiteitenleer voor gevorderden, een boek dat door het veel, veel en nog eens veel te veel aan citaten, verwijzingen en metaforen leest als slaapverwekkende scriptie, geschreven door een overijverige student.

‘Hij wilde onze tektonisch platen tegen elkaar aan laten botsen, zodat de ene plaat over de andere schoof, waardoor gesmolten materie uit het binnenste van de aarde een woeste en instabiele vulkaan deed oprijzen.’

= Seks?
Ik denk het, maar het kan ook zijn dat mijn geest te simpel is voor dit omvangrijke, extreemambitieuze schrijfsel van überboekenwurm Marisha Pessl.

zondag 14 maart 2010

There's Something About Marie-Paule

Sperma aanzien voor gel. Het kan de beste overkomen, zoals Cameron Diaz als Mary in, inderdaad, There’s Something About Mary. Sperma blijkt een kleverig goedje, de pluk haar waar Mary het insmeert staat de rest van de avond recht omhoog.

Waarschuwing: een avondje Melkweg kan tot hetzelfde kapsel leiden, ik heb het aan den lijve ondervonden. Naast me ruziede een meisje met haar vriend. Wat ze ook deed, schreeuwen, schelden, stampvoeten, hij ging er niet op in. Foute boel, alleen had ik dat niet door. Dus wat gebeurt:

Het meisje gooit haar glas bier naar de jongen.
De jongen duikt weg.
Het bier belandt in mijn haar --> en There’s Something About Marie-Paule is geboren.

zondag 7 maart 2010

Ramptoerist

Sommige mensen gaan op vakantie en vergeten hun paspoort. Ik niet. Ook onderweg naar Sevilla, via de luchthaven van Düsseldorf, heb ik m bij me. Alleen is 'ie niet meer geldig…

Ik zit in de trein, heb niks te doen. Blader door mijn paspoort en ben in gedachten even overal: in een hangmat, onderwater, op safari… overal behalve bij praktische zaken. Ik bestudeer mijn paspoortfoto – ook al zoiets wezenlijks belangrijks. Per ongeluk valt mijn oog op de geldigheidsdatum: 10 FEB 2010.

Het is vandaag: 20 FEB 2010. 20 FEB 2010! Waaaaaaaaaaaaaaaaaah aaaaaaaaaaaaaaaah aaaaaaaaarghhh!!! Ik ben onderweg naar Sevilla met een ongeldig paspoort.

Daar zit ik dan, in de trein, zonder kaartje (trein op het nippertje gehaald, vergeten een kaartje te kopen, je kent het wel) en zonder geldig legitimatiebewijs. ‘Goedemorgen!’ Zo opgewekt, onschuldig mogelijk groet ik de conducteur terug en… hij loopt door?!?!

Nu de douane nog… De batterij van m’n telefoon is bijna leeg (het zal niet), maar ik kan nog net op internet vinden dat de marechaussee op Schiphol noodpaspoorten verkoopt aan ramptoeristen zoals ik.

Naast de noodpaspoortenbalie staat – heel strategisch – zo’n afgrijselijk pasfotohokje, dat natuurlijk mijn enige €2 munt inslikt. Als ik in de AH to go een flesje sinaasappelsap afreken – en the custumor from hell uithang door wisselgeld van een tientje in munten terug te vragen – realiseer ik me dat ik de hele dag nog niets heb gedronken. Geen wonder dat het pasfotohokje me na mijn 2e poging fotootjes van een hologige zombie uitspuugt.

De marechaussee is me zowaar goedgezind: ‘Ik vind het prachtige foto’s’, 25 minuten wachten, €44,05 armer en vele formulieren later (ze moeten de schijn van hun bureaucratische imago natuurlijk wel in stand houden) later ben ik de trotse bezitster van een knalroze noodpaspoort waarmee ik niet naar de Verenigde Staten en vage eilandgroepjes mag, maar wél naar Sevilla!

Ik trek een sprintje naar de dichtstbijzijnde telefoonwinkel voor een oplader (want die heb ik natuurlijk niet in mijn tas gestopt) en pak zonder verdere bagagecheck de eerstvolgende trein naar Düsseldorf. Of ik mijn ticket bij me heb is van later zorg.