Naast het world wide web verandert ook het weer. Iedereen klaagt over de regen, de kou, het gebrek aan zomer. Maar weet je nog, in juni, nog geen twee maanden geleden, toen was het HEET. Niet normaal HEET. 26, 27 graden, wie niet hoefde te werken lag in het gras. Barbecueverboden staken massaal de kop op. Weet je nog?
We hebben onze zomer dus eigenlijk al lang en breed gehad. Alleen willen we het niet weten. Komkommertijd en vakanties zijn dingen die thuishoren in de maanden juli en augustus. Al jaaaaaaaaaaaaren. Nu stortregent het de laatste jaren zo enorm in die maanden, dat ik ervoor wil pleiten om het idee ‘zomer’ een beetje te vervroegen. Een paar weekjes maar. Vakantie nemen we voortaan in juni, de maand waarin dan ook Lowlands en alle andere vette festivals gaan plaatsvinden.
Hoop ik. Want hoewel ik laatst heel fijn heb gedanst in de modder, hou ik toch meer van feesten in de zon. Niet in de laatste plaats omdat mijn zomerjurkjes erom smeken gedragen te worden. En snel! Wat mij betreft introduceren we per 2012 een nieuw zomerseizoen van, pak ‘m beet, medio april tot half juli. Genaamd ‘zomer 2.0’. Die stortbuien die daarna vallen rekenen we dan tot ‘early autumn’, als we hoog en droog op kantoor zitten en weten: nog even en dan is het alweer zomer.
“Wij zijn niet tevreden,” luidt de openingszin van een brief die ik ontvang van de NMBS, de Belgische Spoorwegen. De openingszin klinkt als de jammerklacht van een klein kind. De enige reden dat ik toch verder lees is dat ik nog nooit een brief met zo’n belachelijke eerste zin heb ontvangen. Na een tirade van ruim een half A4’tje over hoe ontevreden de spoorwegen wel niet zijn, volgt de clou: de NMBS doet me een dagkaart cadeau waarmee ik gratis eerste klas mag reizen.
Nu kun je mij, mits je me niet iets onvergeeflijks hebt aangedaan, altijd wel lijmen met nuttige cadeautjes. En dit is daar absoluut een voorbeeld van, want na de huur en de boodschappen zijn treinkaartjes denk ik mijn grootste kostenpost. De vraag is alleen, wanneer ga ik ‘m inwisselen? Ik pak de trein meestal om naar Nederland te reizen, en ik neem aan dat het biljet niet geldig is in de internationale trein. Ik overweeg een dagje Gent, maarja, dan ga ik dáár natuurlijk weer de hele dag geld uitgeven dat ik niet heb. Hetzelfde geldt voor een dagje naar de kust en voor doelloos rondtreinen heb ik geen tijd.
Het bericht van de Oostenrijkse Dienst voor Toerisme dat ze mijn reportageconcept hebben genomineerd voor de Award voor Jonge Journalisten, en in Brussel met me willen bespreken hoe ik dat concept kan uitwerken komt precies op het juiste moment. Als de treindeuren opengaan, bedenk ik net op tijd dat ik op zoek moet naar de eerste klas. Vreemd eigenlijk dat juist die coupés helemaal achteraan bungelen, maar misschien zitten chique mensen wel het liefst zo ver mogelijk bij het gepeupel vandaan.
De stoelen zijn iets groter, iets zachter, maar overtuigen verder niet om voortaan eerste klas te reizen. De rust daarentegen… De zakenman achter me rammelt wat op een toetsenbord, de rijkeluisjongen tegenover me brabbelt iets over zeilboten in zijn smartphone en dat is het. GEEN huilbaby’s, GEEN schreeuwpubers/gameconsoles. Heerlijk! Het enige dat ik van nu af aan (tot de volgende fikse vertraging) op de NMBS heb aan te merken is: huur een tekstschrijver in om betere brieven te sturen, ik neem de taak graag op me.
Naast het world wide web verandert ook het weer. Iedereen klaagt over de regen, de kou, het gebrek aan zomer. Maar weet je nog, in juni, nog geen twee maanden geleden, toen was het HEET. Niet normaal HEET. 26, 27 graden, wie niet hoefde te werken lag in het gras. Barbecueverboden staken massaal de kop op. Weet je nog?
