Ze neemt een aanloop, springt en kukelt nog net niet van het podium. Waarom? Om te demonstreren hoe ze vroeger haar bed in dook, bang dat Freddy Krueger eronder zou liggen.
Haar debuutalbum heet Monsters.
Haar outfit, en die van haar bandleden, is (toevallig?) versierd met ‘dierlijke’ accenten: puntoortjes en een stiekeme staart, afgemaakt met hier en daar wat harige plukjes op de mouwen. Eerlijk is eerlijk: het ziet er niet uit.
Maar past wel bij de zangeres die minstens zo prettig gestoord is als Pink.
En nog kan zingen ook.
Dus ik ben fan. Fan van Jenny Lane.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten