Naast me in de trein propt een kordate tante een boterham naar binnen. Ze doet het niet bijster elegant, wat begrijpelijk is als je haast en honger hebt, maar dat lijkt me onwaarschijnlijk. Het duurt namelijk nog wel even voor we bij het volgende station zijn en aan haar gezicht te zijn staat het eten haar eerder tegen. Mijn overbuurman, vriendelijk rond gezicht, brilletje, buikje, grijpt in.Overbuurman: “Ik krijg ’s ochtends geen hap door mijn keel.”
Kordate tante: “Ik ook niet, maar vandaag had ik geen tijd voor kruslie (cruesli?). En ik moet minstens drie boterhammen eten, anders ga ik vanmiddag snacken. Geldt trouwens voor iedereen.”
Overbuurman voelt zich betrapt, maar probeert dat te maskeren met een vriendelijke glimlach.
Kordate tante: “Bij de lunch eet ik er weer drie. En dan ’s avonds groenten, heel veel groenten. Daar zitten weinig calorieën in. Jij houdt zeker niet van groenten?”
Overbuurman knikt beschaamd.
Overbuurman: “Maar als ze tussen het vlees en de aardappels liggen, eet ik ze wel hoor.”
Even is de kordate tante verdiept in de ochtendkrant, maar dan bedenkt ze nog wat.
Kordate tante: “Als je ’s ochtends dus geen brood wil, kun je ook kruslie eten. Goed opletten dat je geen muslie (muesli?) pakt, daar zit veelsteveel suiker in.”
Hier had ik eigenlijk moeten corrigeren, cruesli is calorierijker. Maar de kordate tante lijkt het zo leuk te vinden om dieetadviezen te geven, en heeft in de overbuurman zo’n gewillig slachtoffer gevonden, dat ik ze maar met rust laat. Ik vraag me af of de overbuurman zijn vrouw vanavond verrast met een pak ‘kruslie’. En mocht zijn vrouw vervolgens kilo’s zwaarder worden, dan houdt hij vast nog steeds van haar. Want voor een man die op de vroege ochtend een verhandeling van de kordate tante kan trotseren, vormt het uitzicht op een paar kilootjes extra vast ook geen probleem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten