Plastictasje

Eén van de eerste reclamefilmpjes die ik bewust meemaakte, komt uit de reeks ‘Een beter milieu begint bij jezelf’. Voor wie toen nog te jong was/niet uit Nederland komt: dit zijn reclamefilmpjes van de overheid om kijkers milieuvriendelijker te maken. Ik heb er geen idee van hoe effectief dit soort filmpjes zijn. Jij? Zelf ben ik volgens mij vooral lief voor de natuur omdat m’n ouders me zo hebben getraind, maargoed, er zijn vast ook mensen opgevoed door de televisie.

In de V&D werkt een vrouw die, gezien haar middelbare leeftijd, de ‘Een beter milieu begint bij jezelf’ filmpjes waarschijnlijk veel bewuster heeft meegemaakt dan ik. Bij haar hebben de filmpjes alleen hun doel niet bereikt. Eerder het tegenovergestelde...

Ik reken een nieuwe schoudertas af. De vrouw stopt ‘m zonder vragen in een plastictasje. Dat alleen ergert me al. Vragen of een klant een tasje wil, bespaart per dag waarschijnlijk een heleboel plastic, terwijl het aantal mensen dat protesteert als een verkoopster iets meteen in een tasje duwt uiterst zeldzaam is.

Ik behoor dat die zelfverkozen zeldzaamheid en zeg dus dat ik het tasje niet nodig heb. Een opmerking die me duurder komt te staan dan je voor mogelijk houdt: de vrouw kwakt het tasje in de vuilnisbak. Zo van, als jij het tasje niet wil, dan zal niemand het krijgen. Of onder het motto: elke klant heeft recht op een vers tasje, eenmaal opengevouwen mag het niet worden herbruikt.

Waarom ze het tasje niet bewaart voor de volgende klant maar weggooit, ik weet het niet. Ik weet wel dat ik het een ONGELOFELIJK stomme actie vind. Daarom heb ik, speciaal voor deze verkoopster van de V&D (verder niks tegen de V&D, ik heb er jaren met plezier gewerkt), een toepasselijk ‘Een beter milieu begint bij jezelf’ filmpje opgescharreld:

Verkoopster: “Wilt u een tasje meneer?”
Klant: “Een tasje? Nee! NEE!! NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!”

Moet ik de volgende keer ook maar zo zeggen.