Op vakantie maak ik kennis met een elektrische kookplaat. Samen met een vriendin probeer ik er lasagne mee op te warmen, dat mislukt en we verkassen naar een pizzeria. Ik schrik dan ook als ik bij mijn kotbezichting een elektrische kookplaat zie staan. Wat moet er van mijn warme maaltijden terechtkomen? Ben ik veroordeeld tot de frituur en word ik in één studiejaar tien kilo zwaarder?
Het valt mee, mijn eerste gerecht (een gebakken ei) is zowaar eetbaar. Trots zeg ik tegen iedereen dat ik op elektrisch gas heb gekookt. Pas als een of andere wijsneus me vraagt wat ik daar precies mee bedoel, realiseer ik me dat wat ik zeg niet klopt. Elektrisch gas bestaat natuurlijk net zo min als vloeibaar ijs. Maar blijkbaar associeer ik koken nog steeds met gas.
Ik vergeet bovendien dat het feit dat je geen vlammen ziet niet betekent dat de kookplaat niet heet is. Daarom heb ik laatst een gat in het snoer van mijn waterkoker gebrand. Ik had het snoer heel elegant langs de rand van kookplaat gedrapeerd, maar die wordt natuurlijk ook loeiheet. Gelukkig begon de boel net op tijd te stinken…
Ik zou mezelf niet zijn als ik zo’n soort vergissing niet nog eens maak. Dus als de telefoon gaat terwijl ik een vergiet in m’n handen heb, zet ik het vergiet vrolijk op de hete kookplaat. Als ik na een kwartiertje ben uitgepraat en terugloop naar de keuken, tref ik een vloeibaar vergiet aan. Wat de combinatie van een plastic vergiet en een elektrische kookplaat al niet teweegbrengt…
Driemaal is scheepsrecht, schijnt. Dus wat staat me nog te wachten? Wordt een blik maïs per ongeluk popcorn? Of beter nog: verandert mijn chocopasta in warme, gesmolten chocolade? Ik schuif de blikken en potten maar vast wat dichterbij de kookplaat. Wat originele, ‘culinaire’ hoogstandjes betreft mag je het lot best een handje helpen.
Dag Marie-Paule,
BeantwoordenVerwijderenFantastisch! Zoveel ongelukjes en ongemakjes op één rij. Kan dat echt? Wij hebben ook zo’n electrische kookplaat zoals op de afbeelding (maar met een brander). Ja, op elektriciteit koken is anders dan met gas. Fijnproevers merken zelfs een verschil in smaak. Culinaire hoogstandjes? Blijkbaar niet,maar al bij al heb je literaire begaafdheden. Het was geen vleierij toen ik een van je stukjes qua stijl met deze van F. Bordewijk vergeleek. Ook DIT is het! Ik heb aan dit zo knap geschreven verhaaltje mijn vreugde. Kijk volgende vrijdag in “Politiek en Cultuur”, wie weet…
Nu wil je iets belangrijks vragen: Antwerpse vriendin Ulrike Maes (Blog DeDuitseHerfst http://ulrikemaes.blogspot.com) is ook zo’n literair superbegaafde meid. Ze doet mee aan de Nederlandse wedstrijd “Write now!” als Abigail Maes uit Almere. Klik alsjeblief onderstaande links aan en stem voor haar:
http://politiekencultuur.blogspot.com/2011/06/stem-voor-ulrike.html
Wil jij dat Abigail de Dagblad de Pers publieksprijs wint? Stem hier:
http://www.writenow.nu/stemmen/abigail-maes
Ik ben je zeer dankbaar daarvoor.
Tot volgende keer. Heel veel liefs,
Nadja
<3