“Wij zijn niet tevreden,” luidt de openingszin van een brief die ik ontvang van de NMBS, de Belgische Spoorwegen. De openingszin klinkt als de jammerklacht van een klein kind. De enige reden dat ik toch verder lees is dat ik nog nooit een brief met zo’n belachelijke eerste zin heb ontvangen. Na een tirade van ruim een half A4’tje over hoe ontevreden de spoorwegen wel niet zijn, volgt de clou: de NMBS doet me een dagkaart cadeau waarmee ik gratis eerste klas mag reizen.Nu kun je mij, mits je me niet iets onvergeeflijks hebt aangedaan, altijd wel lijmen met nuttige cadeautjes. En dit is daar absoluut een voorbeeld van, want na de huur en de boodschappen zijn treinkaartjes denk ik mijn grootste kostenpost. De vraag is alleen, wanneer ga ik ‘m inwisselen? Ik pak de trein meestal om naar Nederland te reizen, en ik neem aan dat het biljet niet geldig is in de internationale trein. Ik overweeg een dagje Gent, maarja, dan ga ik dáár natuurlijk weer de hele dag geld uitgeven dat ik niet heb. Hetzelfde geldt voor een dagje naar de kust en voor doelloos rondtreinen heb ik geen tijd.
Het bericht van de Oostenrijkse Dienst voor Toerisme dat ze mijn reportageconcept hebben genomineerd voor de Award voor Jonge Journalisten, en in Brussel met me willen bespreken hoe ik dat concept kan uitwerken komt precies op het juiste moment. Als de treindeuren opengaan, bedenk ik net op tijd dat ik op zoek moet naar de eerste klas. Vreemd eigenlijk dat juist die coupés helemaal achteraan bungelen, maar misschien zitten chique mensen wel het liefst zo ver mogelijk bij het gepeupel vandaan.
De stoelen zijn iets groter, iets zachter, maar overtuigen verder niet om voortaan eerste klas te reizen. De rust daarentegen… De zakenman achter me rammelt wat op een toetsenbord, de rijkeluisjongen tegenover me brabbelt iets over zeilboten in zijn smartphone en dat is het. GEEN huilbaby’s, GEEN schreeuwpubers/gameconsoles. Heerlijk! Het enige dat ik van nu af aan (tot de volgende fikse vertraging) op de NMBS heb aan te merken is: huur een tekstschrijver in om betere brieven te sturen, ik neem de taak graag op me.
Dag Marie-Paule,
BeantwoordenVerwijderen“De trein nemen is ALTIJD een beetje reizen” dixit de NMBS. Het enige werkelijk leuke daaraan is in- of uitstappen in het station Antwerpen Centraal.
In eerste klas ben ik nog nooit gereisd, dankzij je beschrijving heb ik er nu een idee van, en besluit met Astrid Nijgh: “Da’s niks voor mij” (Lach)
Ik kwam hier zesentwintig jaar geleden aan, waar is de tijd gebleven, uitstappend uit de nachttrein Moskau-Warschau-Berlijn-Brussel. De NMBS was nog niet geprivatiseerd en de treinen reden nog stipt en voor een betaalbare prijs. Dat moet ik aan de knappe jonge journaliste die je bent vertellen.
Nu nog hartelijk Proficiat voor je nominatie voor de Award. Het is telkens weer een genoegen om je cursiefjes in Bordewijk-stijl te lezen.
Tot volgende keer,
Nadja
Gefeliciteerd met de nominatie! Dit moet de NMBS toch zeker overhalen om je in dienst te nemen. ;-)
BeantwoordenVerwijderen