Net als ik lekker onder de dekens kruip gaat de bel. Het is half 1 ’s nachts. Bedtijd, denk ik bij mezelf en doe mooi niet open.
‘Buurvrouw, buurvrouw,’ klinkt het voor mijn deur, ‘doe open, het is dringend buurvrouw.’ Weer wordt er gebeld. ‘Buurvrouw, toe nou, er is iets ergs gebeurd, asjeblieft, doe open.’
Zo’n schreeuw om hulp negeer je niet, dus ik trippel in mijn nachthemd naar de deur en krijg het meest vreemde verzoek ooit voor mijn kiezen…
‘Buurvrouw, oh, wat ben ik blij dat je opendoet. Mijn vriendin is jarig en we waren knus op de bank een dvd’tje aan het kijken. Maar wat denk je: vlak voor het einde van de film gaat de tv kapot! Ooh buurvrouw, mag ik asjeblieft jouw toestel lenen? Mijn vriendin is jarig en wil zoo graag weten hoe de film afloopt!’
Dit moet ik even verwerken. Ik heb mijn televisie nog niet eerder om half 1 ’s nachts uitgeleend. Überhaupt heeft eigenlijk nog nooit iemand om mijn tv gevraagd…
‘Aah toe,’ dramt mijn buurman. Het valt me op hoe mager hij is. Zijn ogen flitsen zenuwachtig heen- en weer. Dat hij niet vies is van een jointje is me bekend: de wietlucht die onder zijn huisdeur vandaan walmt is zo sterk dat het hele pand ervan mee kan genieten. Ineens vraag ik me af of er soms meer drugs in het spel zijn? Heb ik met een junk te maken?
Magere Hein is niet op zijn achterhoofd gevallen, en speelt in op mijn gevoel: ‘Och buurvrouw, mijn vriendin heeft het niet makkelijk. Ze heeft een rottijd achter de rug. Ik wil haar laten zien hoeveel ik van haar hou en heb een mooie dvd voor haar gekocht. Jeweetwel, zo’n romantische film. Zou ook echt iets voor jou zijn.’
‘Hoe heet 'ie dan?’ vraag ik bijdehand, maar dat weet buurman niet.
Hij vervolgt: ‘We zaten zo lief te kijken samen. Een gelukkige glimlach, die ik al maanden niet had gezien, om haar mond, en ineens gaat de tv kapot! Mag ik asjeblieft die van jou?’
Ik bekijk m’n tv. Een monsterlijk wit gevaarte, met zo’n ouderwetse toeter achterop. Ooit van een vriend gekregen, die 'm weer van zijn oma had, die beweert dat het toestel toen ook al tweedehands was. Tsja, om daar nou moeilijk over te doen?
‘Ok,’ zeg ik, ‘neem maar mee.’ Buurman loopt binnen, ziet het gevaarte staan en verstijft. ‘Muhahahaha,’ grinnik ik stiekem, want dit ding is nog geen stuiver waard.
‘Die is oud,’ mompelt hij, maar tilt de tv wel – met enige moeite – op . ‘Bedankt buurvrouw, ik zet 'm morgen voor je deur neer’, zegt hij en wankelt de trap af.
Wordt vervolgd…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten