Lekker lui onderuitgezakt zitten en er nog iets van leren ook. Als de wekker gaat is mijn eerste gedachte: ik kan ook niet gaan. Vervolgens draai ik mij om, en nog eens, en nog eens en dan haast ik mij onder de douche omdat ik net voor ik weer in slaap val bedenk dat ik toch liever wel ga.
Hoorcolleges, het verbaast mij soms dat deze dramatisch ouderwetse manier van lesgeven nog bestaat, maar voor een ‘ochtendmens’ als ik is het prima wakker worden. Ik haast mij met natte haren naar de campus, gelukkig op steenworp afstand. Precies op tijd – uitgaande van een academisch kwartiertje, schuif ik aan. Nog wat beduusd van het feit dat ik nog geen vijftig minuten sinds mijn opstaan in een felverlicht klaslokaal zit staar ik naar het scherm. Ik vraag mij af hoeveel sheets ik in mijn leven al voorbij heb zien flitsen? En op hoeveel daarvan het logo van de universiteit prijkte? Dit laatste sinds het een prof ontglipte dat de universiteit profs op het matje roept als zij ‘betrapt’ worden op het gebruik van sheets met een ander logo.
Interessant wel, aangezien de universiteit het dragen van een schooluniform of het lezen van door de universiteit gedrukte boeken niet verplicht stelt.. Voor ik in gedachten heb bepaald waar precies de grens zou moeten liggen, trekt de prof mijn aandacht. Bijvoorbeeld door te vertellen over een clown die uit een slagroomtaart springt op een verjaardag, met de bedoeling uit te leggen wanneer een artiest recht heeft op een freelancervergoeding. Of door te beschrijven hoe je een hotelkamer in kunt lopen, een vreemde vent onder de douche aantreft en het hotel de volgende ochtend toch tevreden verlaat: het belang van uitstekende service zal ik daardoor nooit vergeten. Hulde aan het voorbeeld!
Als ik in de pauze mijn koffie opslurp ben ik (bijna) altijd blij dat ik toch naar de les ben gegaan en duik ik met een gerust hart mijn bed weer in. Ik denk dat ik toe ben aan een (mini)winterslaap. Lieve lezers, fijne feestdagen en tot blogs in 2011!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten