De Cliént

In The Craft spreken vier heksen een spreuk uit over een klasgenootje. Het klasgenootje wordt kaal. Kaal worden is één van mijn nachtmerries en ik ben niet de enige die daar last van heeft. Ertegenover staan dromen over het perfecte kapsel: massa’s krullen in mijn geval. Ik heb daarom ooit permanent laten zetten en dat was leuk, voor even. De laatste jaren vraag ik de kapper alleen om ‘een stukje eraf’ en ‘iets met laagjes’ en kom ik niet voor verrassingen te staan. En om nog zekerder van mijn zaak te zijn zeg ik dit ook altijd tegen dezelfde kapper.

Begin van het semester heb ik speciaal de trein gepakt van Antwerpen naar Amsterdam voor ‘mijn’ kapper. Dat vind ik bij nader inzien toch wat overdreven, tijd voor een nieuwe kapper en misschien, wie weet, een nieuwe look. Bij de Flair zit een knalroze boekje met een kortingsbon voor een reeks Antwerpse kappers. De één adverteert met een gratis haarmaskertje, de ander met haaradvies, het gebruik van natuurlijke haarproducten en/of chocoladekoekjes. Moeilijk, moeilijk. Ik kies uiteindelijk voor de eerste kapper in het lijstje, die niks biedt maar zich vooraan laat staan op het knippen van B.V.’s. Ik ken geen Bekende Vlamingen en dat moet nodig veranderen!

Het is zaterdagmiddag, primetime bij De Cliént. Een kordate receptioniste/doorbitch dwingt me uit mijn jas, plant me op een stoel en vertelt dan pas dat de wachttijd circa 1,5 uur is. Links van me piept een jongetje dat hij al 4 uur aan het wachten is en rechts van me zit een hoogzwangere vrouw. Ik vraag me af wat eerder komt: het nieuwe kapsel of de baby?

De kappers dragen strakke zwarte jeans en shirts waarop hun ‘om en om geverfde lokken’, boblijnen en expres scheefgeknipte pony’s perfect uitkomen. Gaat mijn linkeroog straks ook schuil achter zo’n lok? Een dreunende housebeat begeleidt de kappers bij het knippen. Bij een remix van de nieuwste Rihanna vliegen de plukken haar in het rond.

‘Volgende naar de shampoo,’ eist de receptioniste/doorbitch. Ik ken mezelf, als ik NU niet ga dan vlucht ik de zaak uit om mijn bon in te wisselen bij de natuurlijke haarproductenkapper. Met druipende haren wordt ik zowaar naar een stoel aan de raamzijde geleid. Nice! Naast me zit een vrouw met een chihuahua op schoot. Dat moet een B.V.’er zijn! Als haar kapper de föhn aanzet wappert de vacht van het hondje mee. Ik grinnik, de vrouw kijkt koel voor zich uit. Ze is het vast gewend dat het haar van haar chihuahua met de föhn meewappert. Ondertussen zie ik mijn blonde lokken steeds korter worden. Net als ik wil gillen dat het genoeg is drukt een andere kapper me een glas Cava in de hand. Ik geef mijn verzet op. Maar goed ook, want tot nu toe scoor ik niets dan complimentjes met mijn korte coupe.