Rihanna en bananen

Heb je al eens goed naar de tekst van Rihanna’s nieuwste hit geluisterd? “Now the pain is my pleasure cause nothing could measure” en “sticks and stones may break my bones”?! Het nummer heet S&M, maar omdat ik Rihanna zag als een onschuldig popzangeresje, had ik in eerste instantie de link met SM niet gelegd. Is waarschijnlijk ook precies de bedoeling, dus mijn complimenten voor deze geraffineerde aanpak. Ik vraag me alleen af wat zo’n nummer teweegbrengt onder ‘de jeugd van tegenwoordig’.

Rihanna lijkt me de Britney Spears van de 21ste eeuw, en dus iemand die aanbeden wordt door tieners. Jongens willen een vriendin als Rihanna, meisjes willen zijn als Rihanna. En dat betekent verpakt zitten in plasticfolie, worden opgehesen aan roze touwen en zo suggestief mogelijk bananen eten.

“Na na na na
Come on, come on, come on
I like it-like it
Come on, come on, come on”

De tekst dreunt als een mantra door m’n hoofd, maar bananen associeer ik nog steeds liever met de laatste mode.

Voetjuweeltjes

Vervolgfilms zijn zelden goed. Geldt ook voor Sex and the City 2, een film die het vooral moet hebben van haute couture en schoenen, heel veel schoenen. De schoenen, eigenlijk een minderwaardig woord voor de voetjuweeltjes die Sarah Jessica Parker draagt, doen mij eraan denken dat ik sinds kerstavond geen hoge hakken meer heb gedragen. Daar besluit ik verandering in aan te brengen - met alle gevolgen van dien.

Nog voor ik de hoek om ben, moet ik mijn looptempo al reduceren tot een onwennig trippelpasje. Ik zwik en wiebel over de Oudegracht naar het station. Eenmaal aangekomen bij de roltrap herinner ik mij dat ik daar ooit met een spijkerhakje in ben blijven haken, oppassen dus! Op mijn tenen laat ik me omhoog rollen. De schoonmakers zijn gestopt met staken, dus de vloer in Hoog Catharijne glimt me tegemoet. Gelukkig trippel ik zonder glijers het perron op.

Mijn rechterteen doet zeer en in de trein zie ik dat de huid boven mijn hielen is geschaafd. Maar dat blijkt het ergste niet: in de tram verliest een toerist zijn evenwicht. Zijn lompe wandelschoen, maat kingsize, komt op mijn teen terecht. Zou Sarah Jessica Parker, nu de opnames van Sex and the City 2 toch voorbij zijn, mij een cursus haklopen voor beginners willen geven?

MUTS!

Bad, beren, bivak, bont. Dat het een trend is de meest vreemde mutsen op te zetten heb je vast al gezien. Sommigen zijn zo vergroeid met hun muts dat ze ‘m ook in clubs gewoon op hun kop houden. De sjaal is een ander verhaal. Die willen feestgangers maar al te graag kwijt, alleen gaat dat niet zomaar…

Club 1. Niets in de mouwen doen. Duidelijk.
Club 2. €1,- per item. Geldt dat dan ook voor sjaals?
Club 3. Sjaals in de mouwen a.u.b. Ook duidelijk, hoewel verwarrend na Club 1.
Club 4. ALLES APART! Oeps, sorry, ik trek ‘m eruit!

Na het ik-weet-niet-hoe-vaak verkeerd te hebben gedaan, check ik tijdens het afwikkelen van m’n sjaal (hoe kouder het wordt, hoe langer mijn sjaal – dus tijd zat) wat er op het bordje bij de garderobe staat.

Ik ben geloof ik de enige die dat doet. Nijdig sjort het garderobepersoneel van Club 1 sjaals uit de mouwen. Ook het meisje naast me, haar muts tot over haar ogen getrokken, heeft het bordje duidelijk niet gelezen.

‘Niets in de mouwen doen,’ gromt de garderobejongen en ik zie hem denken: ‘Zet die muts af MUTS!’